Hayat insana çok şey öğretiyor. Bu nedenle en büyük öğretmen hayattır. Hatta buna zaman da diyebiliriz. Mesela akla karayı seçmek için uzun bir zamana ihtiyaç var. Ne yaparsan yap, bu yakına gelmez. Zekan, bulunduğun konumun, gücün bile çoğu zaman işe yaramaz. Bunun için sabırla beklemek ve hayatın akışı içinde akla karayı ayırt etmek için çaba harcamak gerek. Zaman öyle akışına bırakacak şey  değildir. Hayat hiç değildir. Müdahale ve emek gerektirir.  Zaman bazen yavaşlar, bazen hızlanır. Mesele bu mekanizmanın çarkına doğru zamanda ve doğru yerde çomak sokmaktır. Yani canlı olduğunu hissettirmek ve hayatı yönlendirmektir. Zamanı kendine göre şekillendirmek ve hızını ayarlamaktır. İşte bunun için kendin olacaksın, kesinlikle kendin olacaksın, kendin…

İşte zamanın çarkına çomak sokmak budur.. Kendin olmak ve insan onuruna yakışan bir hayat örmen.

Artık zaman düşünsün ve senin peşine düşsün. Tutabiliyorsa tutsun.

Tutsa bile artık bir sıfır öndesin.

Yani umudunu yüreğinden uzak tutma ve zamana kafa tut diyorum kendi kendime. İçimden düşünüyordum ki elim kaleme gitti ve bilgisayar klavyesi düşündüklerimi şekillendirdi.

Biraz kendim oldum yani.

Umutla kalın…