Bazı yaşanmışlıklar insanın yaşadığı coğrafya ile ilgilidir. Çölde yaşıyorsanız, güneşten teninizin yanmamasına imkan yok. Kararırsınız.!

Güneş size cömert davranır, öyle bir cömertlik ki sizi yakar, kavurur.

Sürekli yağmur alan bir kuzey bölgesinde yaşam sürdürüyorsanız,  teniniz  beyaz kalır. Bir avantaj gibi görünür ama en küçük bir darbede kırılıverir kemikleriniz.

Böylesi bir açmaz işte. Kararsanız bir dert, beyaz kalsanız bir dert.

İbn-i Haldun (14.yy İslam Düşünürü)bundan asırlar önce demiş.

Coğrafya insanın kadediridir.

Çok da haksız sayılmaz. İnsanın doğduğu yer,  künyesi oluyor. Her daim boynunda duran, zaman zaman fermana dönüşen, zaman zaman da altın değeri alan bir künye. Ve asla değişmeyecek, bir ömür boyu insanla her yere giden, insanın canına kazınan bir işaret oluyor.

Deq yani dövme  insanla yaşayan, büyüyen, ama asla ölmeyen, insanın canına kazınmış bir kalıcı dövme gibi. Geçmişten geleceğe miras kalan silinmez bir iz gibi.

Böylesine güçlü, böylesine yapışkan.Canlı bir kast sistemi gibi. Nesilden nesile geçen ve asla değişmeyen.

Yaşadıklarımız, acılarımız, sevinçlerimiz tarihten damıtılarak geliyor. Bir şaraplık üzüm gibi, eziliyor, bekliyor ve tekrardan dolaşıma çıkıyor.

Damıtılarak insanın kaderi oluyor yeniden.

Tıpkı yaşadığımız coğrafya gibi.