Dışarıda müthiş bir soğuk var. Soğuk deyince aklınıza kar boran gelmesin. Bizim için soğuk havanın kapalı, yağmurun serin, rüzgârın dondurucu olmasına eş değer.Bu gün bunların hepsi var.Ağaçlarda ki sararmış yapraklar, hızlıca dökülüyor. Sokaklar sapsarı yaprakla dolu. Yağmur kuzeyden esen rüzgarla birlikte yeryüzüne düşerken, insanın içini üşütüyor.İnsan ne kadar farklı. Bize tıpa tıp benzeyenler bile çok ama çok farklı. Beyninin içinde ne geçiyor anlamak çok güç. Her kes bir açıdan bakıyor dünyaya.Farklı yorumluyor, değişik yaşıyor.Biz bunun farkından bile değiliz. Herkesi aynı biliyor, aynı görüyoruz.Oysa toplum atomlarına kadar farklılaşmış. Parçalanmış demek doğru olmaz. Zaten bir bölünmüşlük var. İnsan inancıyla, diliyle, kültürüyle farklılığı yaşıyor. Ama yan yana, iç içe, bir arada.İşe gidiyor, aynı aracı kullanıyor, sokaklarda sırt sırta yürüyor. Ama herkes kendi dünyasında yaşıyor.Biraz içine gömülmüş, biraz bencilleşmiş ve kısmen de seyretmeyi tercih etmiş.21 yy insanı hem çok yalnız, hem de değil. Ulaşım, iletişim çok gelişmiş ama bazen bir sokak sonrası acıdan, sevinçten bir haber yaşıyor. Kentler kalabalıklaşıyor, insan kendine yabancılaşıyor.Para öylesine insan yaşamına sirayet ediyor ki, sohbetlerin para dışında olanı kısık ve sessiz konuşuluyor.Neden böyle oluyor diye sorarsanız, cevap çok. Parayı herkes konuşuyor, peşinden koşuyor ama herkes ulaşamıyor. Göz önünde ama yok. İşte kısık sesle konuşulan kısım burada başlıyor. Neden bazılarında çok var, neden bazılarında hiç yok?İnsanı çıldırtan bir sorun. Aş var ama siz hep açsınız ve bir kaşık bile alamıyorsunuz.Neyse zamana dönelim.Bu binalar, bu sokaklar, yağmur yüklü bulutlar ve insanlar bütün günü doldurmaya yetiyor. Bu nedenle şehirde insanlar zamandan muzdarip. Her şey programlanmış, her şeyin zamanı ve anı var.Şimdi soğuk zamanı.Toprak üşüyecek, ağaçlar içe kapanacak ve yağmur yüklü bulutlar yeryüzünü ıslatacak ve belki de kar yağacak.Para ise hiç üşümeyecek. O hep üşütecek.