Her akşam biraz ömür yitimidir. Renk armonisi de olsa insan içinde bir hüzün berikimidir. Her akşam bir yorgunluk, biraz içe çekilmedir.

Ama aynı zamanda umudun depreştiği zamandır.

Kızım Berivan artık bir mühendis. Yüksek lisans yarı da kalsa da, o artık kendi mesleğinin emekçisi. Hem de uzakta, deniz kıyısında. Gün bitimini ölümsüzleştirdiği anı babasına göndermiş. Paylaşmak istedim…

Işık umudun ta kendisidir. Güneş gibi kal kızım.