Kadri Gönüllü yazdı.

Harman yerinde, sevkide uyurduk geceleri,
Üstümüzde yıldızlardan bir örtü.
Dünyanın en parlak göğü,
Yedi kardeşlerden hüzünlü bir öykü.
Samanyolu delik bir çuval,
Ya da bir kardeş salacası😪

Eyvanda sofraya otururdu babam iftar vakti,
Elde kaşık,
Sebatkâr bir bekleyiş.
“Diyarbakır’da iftar vakti” ni duyunca radyoda,
Damlara çıkardık,
Birazdan kalede patlayacak top sesi.
İlk haberi vermenin mutluluğu…
Bir “Bismillah” sonra,
Bir yudum su,
Bir yudum mutluluk,
Biten oruç,
Ve biten gün…

Upuzun küçelerinde kaybolurduk Siverek’in sonra.
Siverek kocaman bir kent,
Derya deniz, uçsuz bucaksız…
Ama hiç korkmazdık nedense.
Bir dayzê bağrına basardı bizi nasılsa,
Tarif ederdi yolu “dayê qurban”
Ve mutlak köyümüze çıkardı bütün yollar…

Kaynak: Herdem Siverek