Akşam olunca içimde tarifsiz bir hüzün belirir. Hatta bütün yüreğime ve omuzlarıma bir karabasan gibi çöker.

Ta ki gecenin karanlığı yıldızlar tarafından parcalanana kadar. Bir ışıltı,bir ışık bütün hüznümü dağıtır. Işık her zaman yol göstericidir.

Yüreğim kutup yıldızına dair şiirler üretir…

Yönsüz bir zamanda ışık hüznümü dağıtır.

Ağır adımlarla güneşi karşilarken ben sevinirim zamanın yeniden doğumuna…