Av.Feyzi Çelik Yazdı.

Yüzü tamamen yanmıştı. O zamanlar gencecik biriydi. Onun en büyük istek ve özlemi yüzüne yeniden kavuşmaktı. Televizyondaki haberlerden A Tıp Fakültesinde görev yapan bir doktorun yüz nakli yaptığını öğrendiği an onun için bayram anıydı. Dünyaya yeniden gelmiş gibi seviniyor, uzun yıllardır karşısına çıkamadığı aynaların karşısına çıkabileceğini düşünüyordu. Kendi yüzünü görmek için evinin her yerini ayna ile kaplamaya hazırdı. O anda evinde hiçbir aynanın neden olmadığını hüzünle yeniden gördü.
Onun, bir yüze ait olma hayali vardı, fakat parası yoktu. Para kazanacak onunla yeni yüzüne kavuşacaktı. O da yetmiyordu. Kavuşacağı yüzü nasıl bulacaktı. Gazetelerin üçüncü sayfalarındaki kaza ve ölüm haberlerini inceliyor. Sağlam kalmış bir yüz var mı? diye. TV’lere daha fazla bakıyordu. Ölüleri, yaralı olarak hastaneye götürülenlerden çoğunun da öleceğini biliyordu. O yüzden TV haberlerini izlerken kendisini yeni yüzüne daha yakın hissediyordu. TV’den resimler çekiyor, gazetelerdeki ölü yüzlerini kesip biriktiriyordu. Bu resimlerden hangisinin kendisine yakışacağını kestirmeye çalışıyordu. Şimdiden binlerce resim biriktirmişti. Her bir yüzü buldukça umudunu daha da artırıyordu. Beğendiği yüz resimlerinden bir kısmını büyütüp evinin değişik yerlerine asıyordu. Bu yüzlerden birinin kendi yüzü olabileceğini o kadar kendisini inandırmıştı ki, bir zamanlar kendi yüzünün olduğunu unutmuştu. Hayallerini, evinde asılı yüzler süslerdi. Bu yüzlere nasıl kavuşacaktı? O doktoru nasıl bulacaktı?